5. Bolesław II Śmiały
5. Bolesław II Śmiały
BOLESŁAW II ŚMIAŁY (1058-1079), najstarszy syn Kazimierza Odnowiciela, był władcą ambitnym i energicznym, lecz despotycznym i gwałtownym. Uważając słusznie Niemców (współdziałających z Czechami) za najgorszego wroga Polski, popierał Węgrów, by uniemożliwić obsadzenie tronu węgierskiego przez Niemca. Pomagał Sasom w powstaniu przeciw cesarstwu, solidaryzował się z wystąpieniami papieża Grzegorza VII przeciwko cesarzowi niemieckiemu, Henrykowi IV. Wyzyskując osłabienie cesarstwa koronował się w 1076. W rezultacie swych wypraw na Ruś przywrócił tam wpływy polskie. Bolesław nie zdołał zapobiec niepokojom wybuchłym w czasie jego nieobecności w kraju, a inspirowanym przez zwolenników jego brata - Władysława Hermana. W opozycji do króla znalazł się też biskup krakowski Stanisław ze Szczepanowa. Bolesław ukarał biskupa śmiercią, po czym sam musiał uchodzić z kraju na Węgry, w wyniku buntu wznieconego przez zwolenników Władysława Hermana - a spotęgowanego oburzeniem z powodu kary śmierci wykonanej na biskupie. Wkrótce potem zmarł na obczyźnie.