Dyskutujmy.pl

Chciałbym podzielić się wrażeniami.

Otóż film obejżałem jako osoba towarzysząca nic o nim nie wiedząc, ni czytając o nim cokolwiek. Powalił mnie muzyką i treścią. Na 5 osób , jednej nie trafił w gusta, od razu zastrzegam.

Film traktuje o tym jak róźną postać może przybrać uczucie gniewu i czemu może być winne. Zastanawiam się jak to możliwe, że mimo iż obserwujemy wielu bohaterów, w ciągu tylko dwóch godzin poznajemy każdego z nich tak dokładnie i potrafimy sie wczuć w jego skórę. Świetnie zrobione, mnie urzekło. Pewno muzyką

Namawiam do spróbowania...

Miasto Gniewu - dobry, ale pozostawia niedosyt. Za dużo patosu, za mało prawdy. Niby wszystko zgrabnie i sensownie opowiedziane, doborowi aktorzy - a jednak zabrakło klimatu, który nadałby wiarygodności postaciom i pozwolił poczuć kurz ulic L.A

Patosu nie odczułem. Nie wiem jak odebrać Twoje "za mało prawdy", film nie był na faktach

Wg mnie klimatem tego filmu jest właśnie brak konkretnego klimatu.

Dla mnie był to film o tym jak uczucia desperacji, frustracji i strachu powodowane nawet błahym, ale trwającym ciągle, problemem, zostają zamienione w gniew powodujący, że człowiek może zachowywać się w sposób tragiczny.

Do tego pojawia się wątek losu: w chwili , w której człowiek nie panuje nad sobą to los panuje nad nim. I czy uważasz, że to sprawiedliwe?

W końcu tylko szczęście sprawiło, że pan "Sahib" nie ma na sumieniu dziewczynki; że pan "reżyser" nie zarobił kulki; a pan "prawdziwy Murzyn-macho" zastanowił się nad swoim postępowaniem. Pecha miał natomiast pan "wzór idealisty policjanta" i to wydarzenie napewno mocno zaważy na jego całym życiu.

Pan "policjant rasista" miał natomiast możliwość rehabilitacji, która MZS była świetną sceną! Ta kobieta w samochodzie to piękny symbol! Ile razy ktoś odrzuca pomoc właśnie powodowany konfliktem z przeszłości. I jak często kończy sie to tragicznie. A przecież możnaby od czasu do czasu próbować się przełamywać i dążyć do zgody, zrozumienia i wybaczenia.

Czy sprawiedliwe jest to, że komuś mimo dobrych chęci, życie się zawala, a komuś wręcz odwrotnie? Czy sprawiedliwe jest to co nas spotyka? I czy my naprawdę robimy wszystko, aby wyzbyć się uczuć negatywnych w sobie? Czy w ogóle zdajemy sobie sprawę, że czasem nas ogarniają i jakie mogą mieć skutki?

O tym, wg mnie, jest ten film, a nie o rasizmie. Rasizm został tu zastosowany tylko jako narzędzie, a nie jako główna część, na którą trzeba skupiać uwagę. Film porwał mnie i przykuł muzyką do fotela, a najważniesze, że skłonił do przemyśleń!!

Nie mozecie tych spojlerow pisac na bialo? Dla Was bez roznicy, a dla tych, ktorzy jeszcze filmu nie widzieli jednak lepiej

Film nie jest tylko o rasizmie, potrafi porwać, choć nie jest idealny

własnie zobaczyłem sobie ten filmik, chciałoby sie powiedzieć że to już było, film przypomina troche Magnolie ale jest jeden problem ja lubie takie filmy, kupiłem go i nie chce sprzedać, wspaniałe role ta muzyczka pięknie wpleciona jakby u Manna w ,,Zakładniku" ja lubie takie klimaty

świetny film
niektóre sceny wręcz irytowały mnie z powodu uświadomienia sobie ile glupich rzeczy jesteśmy w stanie zrobić z powodu własnych odczuć i przekonań oraz powodowani gniewem
zmusza do przemyśleń

film doskonały ...

Film jest niesamowity - ukazuje jak bardzo powierzchownie oceniamy innych, jak łatwo pomylić się w swojej ocenie i jak trudno pokonać pewne bariery i schematy, którymi się kierujemy w życiu. W doskonały sposób splatają się ze sobą losy bohaterów. Jedni zaczynają otwierać oczy szerzej, a inni zagłębiają się w swoim gniewie. Film pokazuje, że nie ważny jest kolor skóry, a wnętrze człowieka. Zarówno osoba o białym kolorze skóry, jak i czarnym, żółtym, czy czerwonym może być piękna wewnętrznie lub zniszczona do szpiku kości i nie decyduje o tym kolor skóry, a charakter poszczególnej jednostki.
Nie można patrzeć na ludzi przez pryzmat uprzedzeń i ten film nas w tym sprawnie uświadamia.
Treść jest bardzo głęboka i dająca wiele do myślenia, muzyka piękna i gra aktorska na wysokim poziomie