Dyskutujmy.pl

LESZEK BIAŁY (1202-1227), książę małopolski, starszy syn Kazimierza Sprawiedliwego, książęcą władzę - podobnie jak i jego poprzednicy - zawdzięczał możnowładcom i ich poplecznikom. W polityce kościelnej zrezygnował z prawa mianowania biskupów. Nie zdołał zjednoczyć kraju, rozbitego nadal na dzielnice, kierując się własnymi interesami. Napadnięty przez księcia halickiego Romana, któremu poprzednio pomógł objąć tron halicki, odniósł nad nim poważne zwycięstwo nad Zawichostem (1205). Mimo to nie utrzymał wpływów Polski na Rusi, w Haliczu i Włodzimierzu, gdzie król węgierski usadowił syna Kolomana, ożenionego z córką Leszka, Salomeą. (Obszar ten został nazwany później Galicją od Halicza = Halicia, i Lodomerią od Włodzimierza = Vladimiria). Dążąc do trwałego zhołdowania Pomorza, zwołał Leszek sprzymierzonych książąt piastowskich do Gąsawy (pod Gnieznem), skąd miała wyruszyć wyprawa przeciwko Świętopełkowi pomorskiemu. Ten ostatni jednak - przy pomocy Odonicza, księcia wielkopolskiego - napadł znienacka na uczestników zjazdu i zabił Leszka w 1227. Po jego śmierci możnowładcy krakowscy powołali do rządów Władysława Laskonogieg